Rudnici uglja se nalaze na mestima koja su bogata rudom uglja. Ova ležišta uglja predstavljaju ostatke nekadašnjih bujnih močvarnih karbonskih šuma, zbog čega se ugalj ubraja, pored nafte i gasa, u fosilna goriva.Pročitajte višeIako se ugalj koristio hiljadama godina, tek nakon pronalaska parne mašine i sa početkom industrijske revolucije, ugalj postaje jedan od najznačajnijih energenata, jer se koristi za pokretanje parnih mašina u industriji i saobraćaju, kao i za grejanje, a sa pronalaskom električne energije i za njenu proizvodnju u termoelektranama.
Ugalj je zapaljiva crna ili smeđe crna stena, koja se uglavnom sastoji od ugljenika i primesa drugih elemenata, kao što su: vodonik, kiseonik, sumpor i azot.
Danas se ugalj najčešće koristi za proizvodnju električne energije, gvožđa i čelika, cementa, kao i za grejanje. S obzirom da sagorevanje uglja stavara ugljen dioksid i metan, što pospešuje stvaranje efekta staklene bašte, mnoge zemlje su prestale ili smanjile upotrebu uglja.
Rudnici uglja u kojima se vrši eksploatacija uglja mogu biti površinski i podzemni ugljenokopovi.
Površinski ugljenokopovi podrazumevaju površinsku eksploataciju uglja, u kojoj se koriste ogromne rudarske mašine, koje u etažama uklanjaju površinski deo zemljišta, tj. jalovinu, sve dok se ne pojavi ruda uglja.
Rudnici uglja u kojima se vrši podzemna ekslopoatacija uglja podrazumeva kopanje dugačkih tunela u zemlji (longval rudarstvo) iz kojih se vade ogromni blokovi uglja dugi i po 3-4 km.
Treset je preteča uglja, dok je antracit najtvrđi kameni ugalj. Najčešće korišćene vrste uglja su mrki ugalj (lignit ili mekani mrki ugalj i tvrdi mrki ugalj) i kameni ugalj (masni kameni ugalj, gasni kameni ugalj, gasnoplameni kameni ugalj, mršavi kameni ugalj, poluantracit i antracit).