Po veličini teritorije opština Kolašin zauzima šesto mjesto u Republici Crnoj Gori sa površinom od 894 km² . Kolašin se prostire u gornjim i srednjim tokovima rijeka Tare i Morače. Okružen je planinskim grebenima i vrhovima planina: Sinjavine, Bjelasice, Komova i Vučja. Grad Kolašin su osnovali Turci 1651. kao svoje utvrđenje i karavansku stanicu od primorja prema sjeveru. Opština broji blizu 12.000 stanovnika.
Kolašin tvrđavu-varoš, podigli su-Turci sredinom XYII vijeka u istoimenom selu u Nikšićkoj nahiji. Selo Kolašin prvi put se pominje u sultanovom beratu 1565. godine, kojim se na mjesto preminulog kneza Miloša postavlja njegov sin Todor. Godine 1651. patrijarh Gavrilo dodeljuje zahumskom mitropolitu Vasiliju Jovanoviću Ostroškom eparhiju Nikšić, Planu , Kolašinoviće i Moraču. Porijeklo i značenje riječi Kolašin do sada je, i pored niza ligvinstičkih hipoteza, ostalo nerazjašnjeno.
Godinu-dvije poslije Berlinskog kongresa formirana je kolašinska brigada crnogorske narodne vojske. U toku I svjetskog rata, ona je, kao dio Sanđžačke vojske pod komandom serdara Janka Vukotića, odigrala zapaženu ulogu krajem 1915. i početkom 1916. godine. U čuvenoj mojkovačkoj bitki, odbranila je „mojkovačka vrata“ odbivši sve napada mnogo brojnijih austrougarskih vojnika.
Sam grad Kolašin je od 1941. do 1944. više puta prelazio „iz ruke u ruke“, 18 puta bio bombardovan od strane Njemaca i Italijana a konačno su ga 29. decembra 1944. oslobodili borci Pete crnogorske proleterske brigade, devet Kolašinaca su proglašeni za narodne heroje.
Poljopriveda i stočarstvo tradicionalne su privredne aktivnosti stanovnika kolašinskog kraja, razvijanje industrijskih kapaciteta za preradu drveta-rezanje oblovine, proizvodnju građevinskog materijala od drveta, Fabrika alumunijsko-čelične užadi posluje kao dio podgoričkog Aluminijskog kombinata. Kao glavna razvojna šansa, turizam je, međutim, sve više zastupljen kao osnovna poslovno-privredna preokupacija. Uslovi za razvoj turizma danas su neuporedivo povoljniji. Kanjoni Morače, Tare, Mrtvice, visoki vrhovi okolnih planina i prekrasna jezera - „gorske oči“ , prašuma Bjelasice, pored Perućice u Bosni i Hercegovini i Pušće u Poljskoj, jedina u Evropi. Sada, međutim, postoje uređeni skijaški tereni, hoteli i moteli za ugodan boravak, putevi i staze koji sve ljepote čine pristupačnim.
Najznačajniji kulturno-istorijski spomenik u kolašinskom kraju je manastir Morača, sagrađen po principima ’’raške škole’’ karakteristične za doba Nemanjića. Uz cetinjski i ostroški, ovo je nesumnjivo najpoznatiji manastir u Crnoj Gori.
Crkva u Gornjim Rovcima, posvećena svetom Nikoli, vjerovatno je starija od manastira Morače; Crkva svetog Ilije u Dragovića Polju u Gornjoj Morači podignuta je 1863, a crkva svetog Luke u Međuriječju 1881. godine;
Na rijeci Morači u blizini istoimenog manastira nalazi se Kaluđerov most. Podigao ga je 1842. godine arhimadrit Dimitrije Radojević na mjestu gdje je pričestio crnogorske ratnike koji su krenuli na ozloglašenog Smail-agu Čengića.
Priroda ovog kraja suočila je arhitekte i graditelje sa izazovom da je slijede estetski i graditeljski vrhunskim ostvarenjima novijeg datuma, čija je realizacija zahtijevala mnogo hrabrosti, umjeća i vještine.
